Aydınlık çağdaşlık gibi kavramların ne derecede ilkel bir pratiğe dönüştüğü günümüz koşullarında ne derece belirginlik kazandığı ortada.toplumu değerlendirirken birazda rasyonel bakmak gerekir.ahlaki ve idelojik yargılamaların bol yapıldığı bı dönem.bu tarz yaklaşımlarda bizi gerçek anlamda bilgiye götürmüyor.heleki zengin ile fakir arasındaki uçurum gittikçe büyüyorsa orta direk çöküyor demektir.benim bildiğim eğitim öğretim bı şahsiyet kazandırma bu mezuniyeti koruma güçlendirme geleceğe taşımak.en büyük yanılgım bu durumu geç farketme.egitimin kişilik noktasında en dipte seyretmesi öğrenmenin de dejenerasyona uğraması geç farkına varmadır.egitim ile öğretim farklı şeylerdir.ogretim aile içinde geleneksel davranışların kültürel zenginliklerle harmanlanışıdır.gorenek dokunarak yaşayarak deneylerle elde edilen becerileri öğretim kategorisine ekleyebiliriz.egitim farklı şeylerdir aklın eğitimi pozitif bilimin beyne farklı yöntemler le islenmesidir.bununla tarihlenen gerçek tutarlı bilgide edinmiş .eğitimli aklın standarti ve kalitesidir.ogretim ve eğitimle birbirini tamamlayan günlük yaşamınıza ve toplumsal yapı içindeki davranışlarımız aydınlık ve aydınlanma bakacak olursak farklıdır.aydin ideolojik bir soylemmidir?yoksa bilgili davranışları ile etrafında örnek olan kişilere yaklaştıran söz mü? Yada entelektüel kişilerin toplum içindeki görüntüsü mü?özetlemem şu bilim ve teknoloji ilerliyor olabiliriz ama insanlığa dair her konuda benzeri sınavlar veriyoruz yavaş evrimlesiyoruz.modern dünya düzeninde kayıp olan değerlerimize sahip çıkmalıyız bazen geriye gitsek de tarih daima okumaya okutmaya değer…